Stoppen met roken, wat werkt wel?

Bijna iedereen heeft wel gewoontes die niet per se gezond, maar wel behoorlijk lastig te doorbreken zijn. Bij mij is roken lange tijd een ongezonde gewoonte geweest. Pas toen ik wilde stoppen merkte ik dat het veel meer is dan een gewoonte. Het is een verslaving, fysiek en mentaal, een sociaal gebeuren, een manier om verveling te verjagen, een deel van je sociale identiteit en noem maar op. Stoppen met roken lukte niet, tot ik er klaar voor was.

Stoppen met roken, wat werkt niet?

Wat niet werkt is stoppen voor een externe reden. Tenzij je een kindje verwacht en je tijdens de zwangerschap niet wil roken (en dat écht niet wil), anders heeft dat totaal geen nut. Ik ben gestopt omdat mijn toenmalige partner het vies vond, omdat anderen stopten, omdat ik krap bij kas zat en roken duur is of omdat ik als enige op het werk rookte. Stoppen voor een ander heeft geen zin want dat ga je niet volhouden. Hoeveel nicotinekauwgom, zelfhulpboeken en acupunctuur je er ook tegenaan gooit.

Hoe ik stopte

Na meerdere vruchteloze pogingen om te stoppen met roken ben ik gaan afbouwen. Ik kwam op een nieuwe plek te werken en daar stopte ik met overdag roken. De maanden verstreken en ik merkte dat het roken me soms begon tegen te staan of dat ik geen trek in een sigaret had. Waar ik vroeger tijdens een avondje stappen een vol pakje sigaretten ineens leeg in mijn tas terug vond, houd ik het nu binnen de perken. Toen ik een weekendje weg was, waren mijn sigaretten op. Ik bietste twee sigaretten en zou thuis wel even naar de supermarkt gaan. Toen ik thuis was realiseerde ik me dat ik wel naar de supermarkt ben geweest, maar geen sigaretten heb gehaald. Ik had geen zin om weer terug te gaan en op dat moment ben ik gestopt. Out of the blue, ik was er klaar mee.

Vermijden van valkuilen

Voor mij is gezelligheid, zeker met een drankje, onlosmakelijk verbonden met een sigaretje. De eerste weken heb ik amper gedronken, heb ik de kroeg vermeden en ben ik op de feestjes waar ik niet onderuit kon bij de rokers uit de buurt gebleven. Toen ik de eerste moeilijke weken door was, merkte ik dat de behoefte wat afnam. Vermijdend gedrag is niet altijd handig, maar in dit geval was het mijn redding. Stoppen met roken is niet echt heel gezellig en sociaal, maar so be it.

Sociale steun

Toen ik wat vertrouwen had opgebouwd dat ik deze keer echt ging stoppen, vond ik de kracht om mensen te vertellen dat ik was gestopt. De meeste mensen reageerden positief, de sociale steun heeft me een zetje gegeven om het vol te houden. Toch bleef ik op zwakke momenten de meeste rokers vermijden. Niet iedereen is pittig genoeg om mij op zo'n moment een sigaret te weigeren, dus ik hield de verantwoordelijkheid bij mezelf.

Ik ben niet zielig

Nu ben ik bijna twee jaar verder en kan ik met een gerust hart zeggen dat ik niet meer rook. Ik heb sinds de bewuste dag dat ik te lui was om terug te gaan naar de supermarkt geen hijs meer genomen. Om niet teveel aan te komen heb ik vooral niet al te veel ongezond eten in huis gehaald. Veel bewegen en niet zwelgen in medelijden hebben me geholpen door te zetten zonder een snackverslaving te ontwikkelen. Het is moeilijk en hard werken, met of zonder hulpmiddelen. Jezelf zielig vinden gaat daarbij echt niet helpen. Ik zie het als een missie die ik moet voltooien, nu pas ben ik op een punt dat ik ook geen trek meer heb in een sigaret. Het was moeilijk, maar ik ben blij dat ik het heb gedaan. Als je voor jezelf stopt gaat het pas lukken.