MMA, een sport met superveel respect
We hebben een paar loeihete dagen gehad, reden genoeg dus om naar het strand te gaan! Zodra ik mijn shirt en broekje uittrok, zag ik mensen naar me staren en elkaar aanstoten. Ik keek naar beneden en snapte waarom mensen verschrikt naar mij keken. Mijn lichaam was zó beurs dat ik eventuele zorgen wel kon begrijpen. Gelukkig was dat nergens voor nodig en zijn mijn blauwe plekken het resultaat van mijn nieuwe verslaving: MMA.
Moordmachine
Typ 'MMA' in op Google en je ziet afbeeldingen van gespierde mannen die elkaar de kop inslaan. MMA staat voor Mixed Material Arts en dat betekent dat er verschillende technieken gecombineerd worden, waaronder worstelen, judo en boksen. De beelden die ik zag voordat ik aan MMA begon, vond ik erg heftig omdat het er keihard aan toe gaat. Een vriend haalde me echter over om een keer met hem naar een training te gaan. Een echte Fitgirl gaat natuurlijk nooit een uitdaging uit de weg en zo kwam het dat ik, op een avond in een zuurstokroze t-shirt, op de mat van MMA school R-grip stond. Zoals ik hierboven al zei gaat het er hard aan toe bij MMA gevechten. Het wordt in Nederland dan ook gezien als een agressieve en criminele sport. Ook ik dacht dat in het begin en ik was dan ook enigszins bang wat voor mensen ik bij R-grip zou aantreffen. Mijn Barbie-uiterlijk zou ook niet echt helpen om respect af te dwingen bij die moordmachines. Echter was ik blij verrast bij R-grip. Waar je bij sportscholen vaak keihard genegeerd wordt door zowel het personeel als de sportende mensen, werd ik bij R-grip juist hartelijk ontvangen. Respect is the key
Iedere MMA training begint met een welkomstwoordje van de trainer waarbij iedereen in rijtjes van vier achter elkaar zit. Als je erdoorheen kletst, word je streng toegesproken. Het was me meteen duidelijk: iedereen respecteert elkaar. Het praatje wordt afgesloten met een ‘osu’ en iedereen buigt ter begroeting naar de grond. Mijn eerste training bestond uit een uur conditietraining en daarna een uur worstelen. De conditietraining was een reeks van oefeningen die ik al vaker had gedaan: lunges, burpees, opdrukken en sprintjes trekken. Echter was dit wel een 2.0 versie want het niveau lag erg hoog. Ook werd ik door de trainer gepusht om keihard te gaan. Niet op een vervelende manier, maar door me juist op een positieve manier aan te moedigen: lekker bezig Eva!, klonk het een paar keer. Yeah, ik voelde me vrouw van de wereld tussen al die mannen. Ik was doorweekt na de uur conditietraining, maar daarna stond er nog een uur worstelen op het programma. Iets waar ik niet erg naar uitkeek omdat ik bij worstelen dacht aan pijnlijke armklemmen en zwetende billen in het gezicht. Ook waren er maar 2 andere chicks aanwezig, wat betekende dat we ook mannen te grazen moesten nemen. Gelukkig mocht ik trainen met een vriend van me, eentje die minimaal 20 kilo zwaarder is dan ik. In al zijn enthousiasme pleurde hij me op de grond en ging bovenop me zitten. Ik kreeg een zwetende klotsoksel in m’n gezicht en het enige wat ik kon bedenken was: gatverdamme, ik MOET onder zijn zweetlichaam vandaan zien te komen. Zoals een echte (fit)girl betaamt, begon ik als een wilde te spartelen waardoor ik alleen maar vaster in zijn greep kwam te zitten. De trainer kwam aangesneld om me uit te leggen hoe ik uit die verstikkende greep kon komen. Ik zwengelde mijn been in de lucht en wist hem om mijn tegenstanders nek te zwiepen. Dit zag hij niet aankomen en hij rolde op de grond waardoor ik mijn zweetlichaam op hem kon gooien. En zo begon mijn liefde voor worstelen… Want wat voelt het geweldig om uit grepen te ontsnappen en ze bij anderen toe te passen! Aan het einde van de worsteltraining gingen we in een rijtje staan en gaven we, uit respect naar elkaar, iedereen een high five. Ergste spierpijn ever
De dagen erna had ik de ergste spierpijn ooit. Alles deed pijn en door het worstelen zat ik onder de blauwe plekken van het vele vlucht- en smijtwerk. Echter voelde het door de spierpijn alsof ik écht had getraind. Daardoor ben ik die week ook naar boksen gegaan en al snel ‘verbroederde’ ik met de mensen daar. Het is echt bizar hoe snel je wordt opgenomen in de MMA groep. En de vooroordelen over de agressieve en criminele sfeer wil ik bij deze wegnemen. Er heerst juist enorm veel respect naar elkaar en het is absoluut niet de bedoeling om elkaar pijn te doen tijdens de trainingen. Ik heb ervaren dat de (gevorderde) MMA’ers rustig omgaan met de nieuwelingen en ze veel tips geven om beter te worden. Ben je dus op zoek naar een uitdagende sport waarbij je al binnen een maand (!) een sixpack kweekt? Begin dan vooral met MMA! Enne… die blauwe plekken worden na verloop van tijd minder ;-)
