Bianca's Transformatie. Vijfenveertig en Trots!

In onze transformatie verhalen lees je de inspirerende verhalen van vrouwen die keihard knokken om de sterkste versie van zichzelf te worden. Deze week is het woord aan Bianca. Zij vertelt hoe ze met veel ups en downs transformeerde van een vermoeide moeder naar een ware fitmom!

Speklapbuikje

Mijn leven bestaat uit 1000 keer vallen, maar dan ook 1001 keer weer opstaan en verder gaan. In mijn verhaal vertel ik hoe ik van een vermoeide moeder met een lichaam waar de zwaartekracht aardig aan getrokken had (puddingbillen, cellulitis in overvloed op benen en billen en een speklapbuikje, zoals mijn zoontje het liefdevol noemde), toch de uitdaging met mezelf aanging om op mijn vijfenveertigste een strak, gespierd en fit lichaam te creëren.

Life is life

Zoals ik al zei, mijn leven gaat nou niet bepaald over rozen, of van een leien dakje. Ik ben moeder van twee prachtige kinderen. Mijn lieve en sociale dochter Noortje van dertien en mijn spontane blije zoontje Rinke van zeven. Mijn dochter Trijntje zou inmiddels negen zijn maar ze is net voor haar geboorte in mijn buik overleden. Meestal zeg ik gewoon dat ik drie kinderen heb. Het voelt voor mij niet goed haar niet te noemen. Trijntje is mijn engeltje, af en toe laat ze op haar manier weten dat ze bij me is. Haar handafdrukje heb ik begin dit jaar op mijn schouder laten tatoeëren, zo heb ik het gevoel dat ze toch dicht bij me is. Bij de bevalling van mijn zoontje kreeg ik een hartstilstand. Een ruiterembolie bleek later. Volgens de artsen is het een wonder dat ik dit overleefd heb… Tja toch door mijn eigen engeltje denk ik. Ik heb keihard moeten knokken om er weer een beetje bovenop te komen. Heb ik er wat aan over gehouden? Ja, wat hersenschade. In mijn hoofd voelt het als een trage grijze brij. Ik vergeet veel, kan me moeilijk lang concentreren en in gezelschap van meerdere mensen gaat het meeste finaal langs me heen. En altijd die vermoeidheid in je hoofd… Maar hey, ik ben er nog, functioneer nog goed, kan mijn kinderen op zien groeien dus ik ben elke dag nog dankbaar!

Fitmom

Zoals mijn leven verloopt, met pieken en dalen zo vergaat het mij op sportgebied ook. Telkens als ik lekker met een sport bezig was kwam er weer een kink in de kabel in de vorm van een langdurige blessure. Zo was ik al jaren aan het klungelen. Nadat hardlopen telkens op een teleurstelling uitliep, ging ik verder kijken en zo ben ik op m’n 43^e bij crossfit terechtgekomen. De drempel van de crossfitbox was de eerste keer hoog, heel hoog. Pfff dacht ik, wat moet ik als uitgebluste moeder tussen al die fitte en gespierde mensen? Uiteindelijk ben ik toch over die drempel heen geklommen en het was nog erger dan dat ik in eerste instantie dacht! Het resultaat was van de spierpijn dagen niet kunnen lopen, niet op de wc kunnen gaan zitten en de trap zien als een martelwerktuig. Wat voelde ik me een oud wijf! Maar ik heb doorgezet, ging gewoon weer en ging het leuk en lekker vinden. Die fitte en gespierde mensen in de box bleken toch echt aardig te zijn en behulpzaam. Zo ging ik lekker verder en ook al ben ik geen krachtpatser en heb ik het lichaam er niet voor, ik werd wel sterker, gespierder en vooral fitter. Op mijn voeding lette ik altijd al, maar ook daar ging ik nog wat strikter mee om. Ik eet lekker puur; vis, kip, rundvlees, veel groente, eieren, fruit, noten, zaden en daarbij de goede koolhydraten zoals zilvervliesrijst, quinoa en zoete aardappel. Zo moeilijk is het eigenlijk niet eens. Kijk gewoon eens in je kast en gooi alle pakjes, zakjes en troep weg. Gewoon lekker basic. En oh ja, deze is minder leuk, laat je glaasje wijn wat vaker staan!

Damn!

Ik voelde me goed, fit en had lol in het sporten samen met m’n crossfitmaatjes. Helaas schoot eind september vorig jaar mijn schouder uit de kom tijdens het losdraaien van schouders met een pvc buisje. Geen stoer verhaal , dat het tijdens het liften van 100 kg gebeurde, nee gewoon tijdens de warming up. Dat heb ik weer. Echt wat deed het pijn! Met drie man is mijn arm er weer ingetrokken. Gelukkig was ik toen al zo onder invloed van morfine dat ik er om moest lachen. Maar goed, de arts vond dat ik geopereerd moest worden. De banden waren nu zo slap dat het zo weer zou gebeuren. Twee weken later werd ik geopereerd. Ik had me totaal niet in de operatie verdiept. Ik dacht ach, met een week of zes ben ik weer lekker aan het sporten. Daar had ik me nogal op verkeken, een jaar revalidatie tijd is normaal bij deze ingreep. Daar zat ik dan, ik kon niks meer. Niet slapen van de pijn, mezelf niet aankleden, mijn massagepraktijk moest ik beëindigen en sporten kon natuurlijk al helemaal niet meer. De muren kwamen op me af.

Go for it!

Op 6 oktober ben ik geopereerd en eind december ben ik naar mijn coach gegaan. Ik heb haar gezegd, dit jaar word ik vijfenveertig en ik wil nog één keer knallen. Alles uit de kast halen en kijken wat er nog mogelijk is. Hoe? Geen idee, ik kon immers nog niks met m’n schouder. Mijn coach had een schema opgesteld voor wat ik nog wel kon trainen, dus mijn benen, buik, en rug met krachtraining. Dit vier à vijf keer per week. Mijn massageruimte heb ik getransformeerd naar trainingsruimte met wat gewichten, barbells etc. Wat was het fijn om weer te sporten! Ik werd echt fanatiek, vijf keer per week trainen en gelijktijdig revalideren met m’n schouder. Ik kon steeds meer en zo begon ik ook weer met m’n armen en schouders te trainen In mei heb ik een ‘8 weeks to summer body’ programma erbij gedaan om de puntjes nog eens extra op de i te zetten en deze op 4 juli afgesloten met een fotoshoot. En ik ben best trots!

45 and proud!

  Ja, ik ben best trots. Ik ben vijfenveertig, maar ik ben nog nooit zo fit geweest als nu, kan 10 kilometer hardlopen als ik dat wil, mijn spieren zijn zichtbaar en mijn cellulitis is veel minder. Mijn billen zijn zelfs redelijk strak en rond geworden! Maar het belangrijkste is dat ik me er goed bij voel. Ik voel me lekker in mijn lichaam. Langzamerhand kan ik ook weer een crossfitlesje meedoen, soms nog in de kneuzen uitvoering maar who cares?

Voor mij is sporten echt een onderdeel van mijn leven geworden. Je maakt je hoofd leeg, je daagt jezelf uit en haalt het beste uit jezelf. Sterk zijn zit niet zozeer in de kilo’s die je kunt liften. Het zit meer in doorgaan en niet opgeven. Je kunt zoveel meer dan je zelf denkt!”

Bianc X

In deze rubriek biedt Fitgirls.nl een podium aan vrouwen die een transformatie hebben ondergaan. Dit kan een transformatie zijn van ongezond naar gezond of ‘normaal’ naar gespierd, maar alle soorten lichaamstransformaties om trots op te zijn horen in deze rubriek thuis. Het zijn stuk voor stuk inspirerende verhalen om jou te motiveren om de sterkste versie van jezelf te worden! Wil jij jouw verhaal delen of ken jij iemand wiens verhaal een plekje in deze rubriek verdient? Mail dan naar iris@fitgirls.nl en wie weet lees jij jouw verhaal binnenkort hier terug!