Laatst kwam ik weer een reclame tegen die mij eigenlijk met open mond liet kijken. Er bestaan al jaren anti-aging cremes, welke in zekere zin een stuk natuurlijker zijn omdat je geen heftige behandelingen ondergaat. Ja, no more dus. Dit sloeg echt alles. Nu word je doodgegooid met reclames waarbij je wordt verteld dat dat ene rimpeltje écht niet kan en dat de enige manier om slank te worden middels hun ‘fan-tas-tische’ behandeling is. Oh, en je krijgt nu introductiekorting als je bij hun behandelingen gaat volgen. Uh, what?! Een spuitje hier, een implantaat daar. Even die rimpels bij je ogen wegwerken of nét die lippen iets dikker maken. Of het nu botox is of een bilimplantaat: het lijkt steeds normaler te worden om iets aan jezelf te laten doen.
Prikkelingen
Don’t get me wrong, natuurlijk moeten we blij zijn met wie we zijn, want iedereen is gewoon prima zoals 'ie is. Wel sta ik er 100% achter dat je jezelf kunt verbeteren op de punten die je graag anders wilt zien. Tevreden zijn met wie je bent neemt namelijk niet weg dat er dingen kunnen blijven waar je gewoon echt niet blij mee bent. Ik ben dan ook
all about jezelf verbeteren zodat jij je er goed bij voelt. Plastische chirurgie en dan met name cosmetische chirurgie is niet zozeer iets waar ikzelf heel gelukkig van word, maar als het jou blij maakt of heeft gemaakt:
good for you! Het ligt er voor mij maar net aan in welke mate. Ik heb ook genoeg punten die ik liever anders zie, maar ik ben niet bereid om daar duizenden euro’s (en naalden!) in te steken.
To each their own. Iets aan jezelf veranderen zou dus in principe niet zo’n
big issue zijn
, als dat je gelukkiger maakt. Een grotere of juist kleinere cupmaat, strakkere billen, wat dikkere lippen. Punt is wel dat het anno 2016/2017 haast ‘normale’ en onschuldige ingrepen lijken, alsof we er gewend aan zijn geraakt. Jammer genoeg is dat volgens mij ook wel zo. 'Waarom' is overbodig: overal om ons heen worden we geprikkeld met perfecties, imperfecties, met altijd naar iets beters streven, waar we ook zijn. Mooier, slanker, beter, ‘perfecter’. Een woord waarvan ik soms best wel walg, overigens.
Irrealistisch streven
Want wat is nou dan perfectie? Is dat wanneer mensen in het voorbij lopen twee keer moeten kijken en je complimenten geven? Is het je vriend(in)’s idee van perfectie, ook al is deze over het algemeen vaak compleet anders dan die van jou? Of is het beeld van perfectie hetgeen wat jíj voor ogen hebt, zelfs als dit compleet irrealistisch is? ‘
Perfectie: volmaaktheid, zonder fouten of gebreken’. Lekker haalbaar dus, want we hebben allemaal wel onze gebreken. Zelfs als je zoveel aan jezelf sleutelt om jezelf blij te maken, betekent dit niet dat een ander dit mooi vind. Dan zou je dat dus eigenlijk weer als een ‘gebrek’, een
flaw kunnen zien, en zo blijf je bezig. Om moe van te worden en zo onnodig, ook. Het zijn niet alleen vrouwen zoals jij en ik die door bovengenoemde reclames beïnvloed worden, maar denk eens aan het wereldwijde bereik dat de media heeft. Dit soort reclames komen niet alleen om tien uur 's avonds op televisie namelijk. Vloggers, bloggers, zogenaamde
beauty guru’s die hun ingrepen filmen en op YouTube zetten, voor elk tienjarig kind te zien dat vervolgens denkt dat zij net zoals hen moet zijn. Dat haar onderontwikkelde borsten ook vergroot moeten worden, want stel je voor dat ze straks met ‘maar’ een cup B rondloopt. Kom op mensen. Voorheen draaide het misschien nog om pure onzekerheid, tegenwoordig gaat het wat dieper. Jongeren, juist nog zo kwetsbaar en gevoelig, worden steeds ijdeler. In principe niet zo'n groot probleem, maar dat betekent wel dat ze steeds meer streven naar dat 'perfecte' uiterlijk. Het is streven naar het onmogelijke, want hoe druk ze ook bezig zijn met hun lichaam: het grootste deel van de tijd is het toch niet goed genoeg.
Wees nou eens lief voor jezelf
Dat het nooit goed genoeg is, is ook precies waarom het promoten van plastische en cosmetische chirurgie zo gevaarlijk is. Want hoe ver ga je hierin door? Ik hoor en lees steeds vaker dat het verslavend kan werken. Van die lippen die letterlijk op ontploffen (!) staan door alle troep die erin is gespoten. Zo ver kan het gaan, maar of men dan ook daadwerkelijk stopt, is nog maar de vraag. Ken je grenzen. Weet wat je, heel diep van binnen, wilt met je lichaam zodat je ook echt kunt stoppen als het goed is. Zorg ervoor dat het vanbinnen eerst goed zit, zodat je zeker weet waar je het over hebt. Doe je research, maar denk vooral heel, heel goed na. We moeten nu eenmaal goed voor onze lichamen zorgen en lief voor onszelf zijn, want dat is waar het allemaal begint. Want aan jezelf sleutelen mag je dan misschien goed laten voelen, toch is er niets zo moois als jij in je eigen, stralende glory. Zolang je maar gelukkig bent.
