Hardlopen en ik zullen nooit echt goede vrienden worden. Het blijft altijd een struggle, maar ik vind het wel lekker om te doen. Aan wedstrijden wilde ik nooit meedoen, omdat ik niet van massa’s mensen houd. Een keer een wedstrijd meedoen is wel weer leuk, en een uitdaging. Dankzij een deelnemer van mijn bootcamps heb ik een mooie wedstrijd gevonden. 18 maart is de Rokjesdagloop in Amsterdam, en het heeft een mooi goed doel. Het goede doel van de Rokjesdagloop is voor de vijfde keer Stichting MS Research. Deze stichting financiert het wetenschappelijk onderzoek naar multiple sclerose (MS). MS de wereld uit rennen tijdens de Rokjesdagloop 2018
MS is een chronische aandoening van het centrale zenuwstelsel. Het laagje rondom de zenuwbanen is beschadigd door ontstekingen, daardoor kunnen zenuwprikkels niet meer goed geleid worden over de zenuwbanen. MS treft vooral jonge mensen tussen de 20 en 45 jaar. MS heeft een onvoorspelbaar verloop. Er is veel geld nodig voor onderzoek naar een oplossing voor deze ziekte. Er zijn daarom evenementen zoals de Rokjesdagloop nodig om geld in te zamelen. Bij de Rokjesdagloop heb je wandeltochten van vijf, tien en vijftien kilometer, en ook kun je kiezen voor vijf of tien kilometer rennen. Met een aantal meiden waaraan ik
bootcamples geef, gaan we meedoen aan de tien kilometer hardlopen. Eén van hen heeft zelf ook MS. Voor haar is sporten een manier om haar energie te behouden en om te kunnen gaan met MS. Linda wilde al meedoen met deze loop en hier wilde ik graag aan meedoen.
Linda's verhaal
“Bijna 3 jaar geleden kreeg ik de diagnose MS. Heel even zag ik mezelf in een rolstoel, afhankelijk van anderen. Ik was bezig met trainen voor de Dam tot Damloop, en dacht dat ik nooit meer mocht of kon sporten. Toen de neuroloog vertelde dat sporten juist goed zou zijn, mits ik naar mijn lichaam zou luisteren, ben ik weer langzaamaan gaan sporten. Inmiddels sport ik drie tot vier keer per week in de buitenlucht, en ik voel me energieker dan ooit. Ik heb meer energie dan de periode voor MS. 18 maart zal ik tien kilometer gaan hardlopen tijdens de rokjesdagloop. Natuurlijk heb ik ook mijn slechte dagen, dan heb ik geen tot weinig energie. Het voelt dan alsof ik een paar borrels te veel op heb. Alle ledematen voelen zwaar, en ook mijn evenwicht is minder. Zelfs dan probeer ik nog even iets te doen, al is het maar een wandeling naar het winkelcentrum. Ik merk dat als ik terug ben, dat mijn energie weer meer is. Sporten voelt voor mij als een medicijn, en ik hoop dat dit medicijn voorlopig het enige is wat ik nodig zal hebben om de MS de baas te blijven!" Help jij de
Bootcamp Ladies mee om MS de wereld uit te rennen door een bijdrage te doen aan het onderzoek naar MS? Dit kan via de volgende pagina:
https://www.inactievoorms.nl/team/bootcamp-ladies.
Lief zijn voor mezelf
Ik waardeer mijn eigen lijf heel erg. In het verleden deed ik dit niet, en was ik heel streng voor mezelf om bepaalde doelen te bereiken. Met
hardlopen is het belangrijkste wat ik heb geleerd dat het vooral tussen mijn oren zit over hoe het gaat. Eerst wilde ik namelijk altijd met een gemiddelde van tien kilometer per uur lopen. Waarom eigenlijk? Ik moest het vooral van mezelf. Dit maakte dat ik strenger was voor mezelf dan nodig was. Daardoor was ik ook bijna altijd helemaal stuk na mijn hardlooprondje. Hier had ik de rest van de dag last van (ik ren vaak in de ochtend). Sinds ik lief ben voor mezelf gaat het beter, en krijg ik juist energie van het rennen in plaats van dat het me energie kost. Ik heb voor zover ik weet een gezond lijf. Hier ben ik blij mee en dankbaar voor. Zo is het me afgelopen weekend eindelijk gelukt om elf kilometer
nonstop te rennen. Daarna voelde ik mij ook nog super. Het is gelukt door rustig aan te starten en vooral te genieten van de natuur waar ik doorheen liep. Ik heb daarnaast mijn hartslag als bevestiging gebruikt dat het goed ging. Door eerdere lopen en de kennis die ik heb, weet ik welk gevoel ik heb bij welke hartslag en wat goed is. Dit gebruik ik dus ook. Zo wist ik bijvoorbeeld vanochtend tijdens mijn run dat het minder goed ging. Ik ben nu lief voor mezelf, en Ik accepteer het nu en probeer ik daarom niet meer alles uit mijn lijf te persen. Ik ren dan maar een tempootje lager. Zo behoud ik tenminste mijn energie voor de rest van de dag.
